Αριθμός καταλόγου | RC-CF17 |
Περίληψη | Ανίχνευση ειδικών αντιγόνων του κορονοϊού Fenine εντός 15 λεπτών |
Αρχή | Ανοσοχρωματογραφική δοκιμασία ενός σταδίου |
Στόχοι ανίχνευσης | Αντιγόνα του κορονοϊού Fenine |
Δείγμα | Περιττώματα γατών |
Χρόνος ανάγνωσης | 10 ~ 15 λεπτά |
Ευαισθησία | 95,0 % έναντι RT-PCR |
Ειδικότητα | 100,0 % έναντι RT-PCR |
Ποσότητα | 1 κουτί (κιτ) = 10 συσκευές (Ατομική συσκευασία) |
Περιεχόμενα | Κιτ δοκιμής, ρυθμιστικά σωληνάρια, σταγονόμετρα μιας χρήσης και μπατονέτες βαμβακιού |
Αποθήκευση | Θερμοκρασία δωματίου (στους 2 ~ 30℃) |
Λήξη | 24 μήνες μετά την κατασκευή |
Προσοχή | Χρησιμοποιήστε εντός 10 λεπτών μετά το άνοιγμαΧρησιμοποιήστε την κατάλληλη ποσότητα δείγματος (0,1 ml από ένα σταγονόμετρο) Χρησιμοποιήστε μετά από 15~30 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου εάν φυλάσσονται σε κρύες συνθήκες. Θεωρήστε τα αποτελέσματα της δοκιμής ως άκυρα μετά από 10 λεπτά |
Ο γατίσιος κορωνοϊός (FCoV) είναι ένας ιός που επηρεάζει το εντερικό σύστημα των γατών. Προκαλεί γαστρεντερίτιδα παρόμοια με την παρβοϊό. Ο FCoV είναι η δεύτερη κύρια ιογενής αιτία διάρροιας στις γάτες, με τον σκύλο παρβοϊό (CPV) να είναι ο κορυφαίος. Σε αντίθεση με τον CPV, οι λοιμώξεις από FCoV δεν σχετίζονται γενικά με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.
Ο FCoV είναι ένας τύπος ιού μονόκλωνου RNA με λιπαρή προστατευτική επικάλυψη. Επειδή ο ιός καλύπτεται από μια λιπαρή μεμβράνη, απενεργοποιείται σχετικά εύκολα με απορρυπαντικά και απολυμαντικά τύπου διαλύτη. Μεταδίδεται με την αποβολή του ιού στα κόπρανα μολυσμένων σκύλων. Η πιο συνηθισμένη οδός μόλυνσης είναι η επαφή με κόπρανα που περιέχουν τον ιό. Τα συμπτώματα αρχίζουν να εμφανίζονται 1-5 ημέρες μετά την έκθεση. Ο σκύλος γίνεται «φορέας» για αρκετές εβδομάδες μετά την ανάρρωση. Ο ιός μπορεί να ζήσει στο περιβάλλον για αρκετούς μήνες. Το Clorox αναμεμειγμένο σε αναλογία 4 ουγγιών σε ένα γαλόνι νερού θα καταστρέψει τον ιό.
Το κύριο σύμπτωμα που σχετίζεται με τον FCoV είναι η διάρροια. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες μολυσματικές ασθένειες, τα νεαρά κουτάβια επηρεάζονται περισσότερο από τους ενήλικες. Σε αντίθεση με τον FPV, ο έμετος δεν είναι συχνός. Η διάρροια τείνει να είναι λιγότερο έντονη από αυτή που σχετίζεται με τις λοιμώξεις από τον FPV. Τα κλινικά συμπτώματα του FCoV ποικίλλουν από ήπια και μη ανιχνεύσιμα έως σοβαρά και θανατηφόρα. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν: κατάθλιψη, πυρετό, απώλεια όρεξης, έμετο και διάρροια. Η διάρροια μπορεί να είναι υδαρής, κιτρινωπή-πορτοκαλί χρώματος, αιματηρή, βλεννώδης και συνήθως έχει δυσάρεστη οσμή. Μερικές φορές συμβαίνουν αιφνίδιοι θάνατοι και αποβολές. Η διάρκεια της ασθένειας μπορεί να είναι από 2 έως 10 ημέρες. Αν και ο FCoV θεωρείται γενικά ως ηπιότερη αιτία διάρροιας από τον FPV, δεν υπάρχει απολύτως κανένας τρόπος να διαφοροποιηθούν τα δύο χωρίς εργαστηριακές εξετάσεις. Τόσο ο FPV όσο και ο FCoV προκαλούν την ίδια εμφάνιση διάρροιας με την ίδια οσμή. Η διάρροια που σχετίζεται με τον FCoV συνήθως διαρκεί αρκετές ημέρες με χαμηλή θνησιμότητα. Για να περιπλέξει τη διάγνωση, πολλά κουτάβια με σοβαρή εντερική διαταραχή (εντερίτιδα) επηρεάζονται ταυτόχρονα και από τον FCoV και από τον FPV. Τα ποσοστά θνησιμότητας σε κουτάβια που μολύνονται ταυτόχρονα μπορεί να πλησιάσουν το 90%.
Όπως και με το Fenine FPV, δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για το FCoV. Είναι πολύ σημαντικό να αποτραπεί η εμφάνιση αφυδάτωσης στον ασθενή, ειδικά στα κουτάβια. Πρέπει να χορηγείται νερό με το ζόρι ή μπορούν να χορηγηθούν ειδικά παρασκευασμένα υγρά κάτω από το δέρμα (υποδόρια) ή/και ενδοφλεβίως για την πρόληψη της αφυδάτωσης. Διατίθενται εμβόλια για την προστασία των κουταβιών και των ενηλίκων όλων των ηλικιών από το FCoV. Σε περιοχές όπου το FCoV είναι διαδεδομένο, οι σκύλοι και τα κουτάβια θα πρέπει να εμβολιάζονται με το FCoV ξεκινώντας από την ηλικία των έξι εβδομάδων ή περίπου. Η απολύμανση με εμπορικά απολυμαντικά είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και θα πρέπει να εφαρμόζεται σε περιπτώσεις αναπαραγωγής, καλλωπισμού, στέγασης σε κυνοκομεία και νοσοκομείων.
Η αποφυγή της επαφής σκύλου με σκύλο ή της επαφής με αντικείμενα που έχουν μολυνθεί με τον ιό αποτρέπει τη μόλυνση. Ο συνωστισμός, οι βρώμικες εγκαταστάσεις, η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού σκύλων και όλα τα είδη στρες καθιστούν πιο πιθανές τις επιδημίες αυτής της ασθένειας. Οι εντερικοί κορωνοϊοί είναι μέτρια σταθεροί στα θερμικά οξέα και τα απολυμαντικά, αλλά όχι τόσο όσο ο παρβοϊός.