Προϊόντα-banner

Προϊόντα

Lifecosm CHW Ag/Anaplasma Ab/E.canis Ab Testst Kit

Κωδικός προϊόντος: RC-CF29

Όνομα στοιχείου: Κιτ δοκιμής Canine Heartworm Ag/Anaplasma Ab /Ehrlichia canis Ab για σκύλους

Αριθμός καταλόγου: RC-CF29

ΠερίληψηΑνίχνευση αντιγόνων Dirofilaria immitis, αντισωμάτων Anaplasma και αντισωμάτων E. canis σε σκύλους εντός 10 λεπτών

Αρχή: Ανοσοχρωματογραφική δοκιμασία ενός σταδίου

Στόχοι ανίχνευσης: Ολικό αίμα, ορός ή πλάσμα σκύλου

Δείγμα: Ολικό αίμα, πλάσμα ή ορός σκύλου

Χρόνος ανάγνωσης: 10~15 λεπτά

Αποθήκευση: Θερμοκρασία δωματίου (στους 2 ~ 30℃)

Λήξη: 24 μήνες μετά την κατασκευή


Λεπτομέρειες προϊόντος

Ετικέτες προϊόντων

Κιτ δοκιμής Canine Heartworm Ag/Anaplasma Ab /Ehrlichia canis Ab για την ανίχνευση του ιού της διροφιλαρίωσης του σκύλου

Αριθμός καταλόγου RC-CF29
 Περίληψη

Ανίχνευση αντιγόνων Dirofilaria immitis, αντισωμάτων Anaplasma και αντισωμάτων E. canis σε σκύλους εντός 10 λεπτών

Αρχή Ανοσοχρωματογραφική δοκιμασία ενός σταδίου
 Στόχοι ανίχνευσης CHW Ag : Αντιγόνα Dirofilaria immitis Anapalsma Ab : Αντισώματα αναπλάσματοςE. canis Ab: Αντισώματα E. canis
Δείγμα Ολικό αίμα, πλάσμα ή ορός σκύλου
Χρόνος ανάγνωσης 10 λεπτά
 
Ποσότητα 1 κουτί (κιτ) = ​​10 συσκευές (Ατομική συσκευασία)
Περιεχόμενα Κιτ δοκιμής, φιάλη ρυθμιστικού διαλύματος και σταγονόμετρο μιας χρήσης
Αποθήκευση Θερμοκρασία δωματίου (στους 2 ~ 30℃)
Λήξη 24 μήνες μετά την κατασκευή
  

Προσοχή

Χρησιμοποιήστε εντός 10 λεπτών μετά το άνοιγμαΧρησιμοποιήστε την κατάλληλη ποσότητα δείγματος (0,01 ml σταγονόμετρου)

Χρησιμοποιήστε μετά από 15~30 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου εάν φυλάσσονται σε κρύες συνθήκες.

Θεωρήστε τα αποτελέσματα της δοκιμής ως άκυρα μετά από 10 λεπτά

Πληροφορίες

Οι ενήλικες διροφιλαρίες μεγαλώνουν αρκετά εκατοστά σε μήκος και βρίσκονται στις πνευμονικές αρτηρίες όπου μπορούν να λάβουν αρκετά θρεπτικά συστατικά. Οι διροφιλαρίες μέσα στις αρτηρίες προκαλούν φλεγμονή και σχηματίζουν αιμάτωμα. Η καρδιά, επομένως, θα πρέπει να αντλεί συχνότερα από πριν, καθώς οι διροφιλαρίες αυξάνονται σε αριθμό, φράζοντας τις αρτηρίες.

Όταν η λοίμωξη επιδεινώνεται (υπάρχουν πάνω από 25 διροφιλαρίες σε έναν σκύλο 18 κιλών), οι διροφιλαρίες μετακινούνται στον δεξιό κόλπο, εμποδίζοντας τη ροή του αίματος.

Όταν ο αριθμός των διροφιλαρίων φτάσει πάνω από 50, θα μπορούσαν να καταλάβουν

κόλποι και κοιλίες.

Όταν μολυνθεί με πάνω από 100 διροφιλαρίες στο δεξί μέρος της καρδιάς, ο σκύλος χάνει τη λειτουργία της καρδιάς και τελικά πεθαίνει. Αυτή η θανατηφόρα ασθένεια

Το φαινόμενο ονομάζεται «σύνδρομο Caval».

Σε αντίθεση με άλλα παράσιτα, οι διροφιλάριες εναποθέτουν μικρά έντομα που ονομάζονται μικροφιλάρια. Η μικροφιλάρια στα κουνούπια μεταφέρεται σε έναν σκύλο όταν το κουνούπι ρουφάει αίμα από τον σκύλο. Οι διροφιλάριες που μπορούν να επιβιώσουν στον ξενιστή για 2 χρόνια πεθαίνουν αν δεν μετακινηθούν σε άλλον ξενιστή εντός αυτής της περιόδου. Τα παράσιτα που κατοικούν σε έναν έγκυο σκύλο μπορούν να μολύνουν το έμβρυό του.

Η έγκαιρη εξέταση των διροφιλαρίων είναι πολύ σημαντική για την εξάλειψή τους. Τα διροφιλάρια περνούν από διάφορα στάδια, όπως L1, L2, L3, συμπεριλαμβανομένου του σταδίου μετάδοσης μέσω κουνουπιών για να γίνουν ενήλικα διροφιλάρια.

Διροσκουλήκια στα κουνούπια

Οι μικροφιλάριες στα κουνούπια αναπτύσσονται σε παράσιτα L2 και L3, ικανά να μολύνουν σκύλους σε αρκετές εβδομάδες. Η ανάπτυξη εξαρτάται από τον καιρό. Η ευνοϊκή θερμοκρασία για το παράσιτο είναι πάνω από 13,9℃.

Όταν ένα μολυσμένο κουνούπι τσιμπάει έναν σκύλο, η μικροφιλάρια του L3 διεισδύει στο δέρμα του. Στο δέρμα, η μικροφιλάρια αναπτύσσεται σε L4 για 1-2 εβδομάδες. Αφού παραμείνει στο δέρμα για 3 μήνες, η L4 εξελίσσεται σε L5, η οποία μεταφέρεται στο αίμα.

Το L5, ως μορφή ενήλικου διροφιλαρίου, εισέρχεται στην καρδιά και τις πνευμονικές αρτηρίες, όπου 5-7 μήνες αργότερα οι διροφιλαρίες εναποθέτουν έντομα.

123cb (2) - 副本
123cb (1)

Θεραπεία

Η λοίμωξη από διροφιλάρια θεραπεύεται με επιτυχία στις περισσότερες περιπτώσεις. Για την εξάλειψη όλων των διροφιλαρίων, η χρήση φαρμάκων είναι ο καλύτερος τρόπος. Η έγκαιρη ανίχνευση των διροφιλαρίων αυξάνει το ποσοστό επιτυχίας της θεραπείας. Ωστόσο, στο τελικό στάδιο της λοίμωξης, μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές, γεγονός που καθιστά τη θεραπεία πιο δύσκολη.

Πληροφορίες

Το βακτήριο Anaplasma phagocytophilum (πρώην Ehrilichia phagocytophila) μπορεί να προκαλέσει λοίμωξη σε διάφορα είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου. Η ασθένεια στα οικόσιτα μηρυκαστικά ονομάζεται επίσης πυρετός που μεταδίδεται από κρότωνες (TBF) και είναι γνωστή εδώ και τουλάχιστον 200 χρόνια. Τα βακτήρια της οικογένειας Anaplasmataceae είναι αρνητικοί κατά Gram, μη κινητικοί, κοκκοειδείς έως ελλειψοειδείς οργανισμοί, με μέγεθος που ποικίλλει από 0,2 έως 2,0 μm σε διάμετρο. Είναι υποχρεωτικά αερόβια, χωρίς γλυκολυτική οδό και όλα είναι υποχρεωτικά ενδοκυτταρικά παράσιτα. Όλα τα είδη του γένους Anaplasma κατοικούν σε μεμβρανικά επενδεδυμένα κενοτόπια σε ανώριμα ή ώριμα αιμοποιητικά κύτταρα θηλαστικού ξενιστή. Ένα φαγοκυτταρόφιλο μολύνει τα ουδετερόφιλα και ο όρος κοκκιοκυτταροτροπικό αναφέρεται σε μολυσμένα ουδετερόφιλα. Σπάνια οργανισμοί έχουν βρεθεί σε ηωσινόφιλα.

Anaplasma phagocytophilum

Συμπτώματα

Συνήθη κλινικά συμπτώματα της αναπλάσμωσης στους σκύλους περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, λήθαργο, κατάθλιψη και πολυαρθρίτιδα. Νευρολογικά συμπτώματα (αταξία, επιληπτικές κρίσεις και πόνος στον αυχένα) μπορούν επίσης να παρατηρηθούν. Η λοίμωξη από Anaplasma phagocytophilum σπάνια είναι θανατηφόρα, εκτός εάν περιπλέκεται από άλλες λοιμώξεις. Άμεσες απώλειες, εξουθενωτικές καταστάσεις και απώλειες παραγωγής έχουν παρατηρηθεί σε αρνιά. Έχουν καταγραφεί αποβολές και μειωμένη σπερματογένεση σε πρόβατα και βοοειδή. Η σοβαρότητα της λοίμωξης επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, όπως οι εμπλεκόμενες παραλλαγές του Anaplasma phagocytophilum, άλλα παθογόνα, η ηλικία, η ανοσολογική κατάσταση και η κατάσταση του ξενιστή, καθώς και παράγοντες όπως το κλίμα και η διαχείριση. Πρέπει να αναφερθεί ότι οι κλινικές εκδηλώσεις στους ανθρώπους κυμαίνονται από μια ήπια αυτοπεριοριζόμενη γριπώδη νόσο έως μια απειλητική για τη ζωή λοίμωξη. Ωστόσο, οι περισσότερες ανθρώπινες λοιμώξεις πιθανότατα οδηγούν σε ελάχιστες ή καθόλου κλινικές εκδηλώσεις.

Μετάδοση

Το Anaplasma phagocytophilum μεταδίδεται από κρότωνες ixodid. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι κύριοι φορείς είναι τα Ixodes scapularis και Ixodes pacificus, ενώ το Ixode ricinus έχει βρεθεί ότι είναι ο κύριος εξωφιλικός φορέας στην Ευρώπη. Το Anaplasma phagocytophilum μεταδίδεται διασταδιακά από αυτούς τους κρότωνες φορείς και δεν υπάρχουν ενδείξεις διαωοθηκικής μετάδοσης. Οι περισσότερες μελέτες μέχρι σήμερα που έχουν διερευνήσει τη σημασία των θηλαστικών ξενιστών του A. phagocytophilum και των κροτώνων-φορέων του έχουν επικεντρωθεί σε τρωκτικά, αλλά αυτός ο οργανισμός έχει ένα ευρύ φάσμα θηλαστικών ξενιστών, μολύνοντας οικόσιτες γάτες, σκύλους, πρόβατα, αγελάδες και άλογα.

sgd

Διάγνωση

Η έμμεση δοκιμασία ανοσοφθορισμού είναι η κύρια δοκιμή που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση λοίμωξης. Τα δείγματα ορού οξείας και αναρρωτικής φάσης μπορούν να αξιολογηθούν για να αναζητηθεί τετραπλάσια αλλαγή στον τίτλο αντισωμάτων έναντι του Anaplasma phagocytophilum. Ενδοκυτταρικά εγκλείσματα (μορούλια) απεικονίζονται σε κοκκιοκύτταρα σε επιχρίσματα αίματος χρωσμένα κατά Wright ή Gimsa. Οι μέθοδοι αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση DNA του Anaplasma phagocytophilum.

Πρόληψη

Δεν υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο για την πρόληψη της λοίμωξης από Anaplasma phagocytophilum. Η πρόληψη βασίζεται στην αποφυγή της έκθεσης στον κρότωνα-φορέα (Ixodes scapularis, Ixodes pacificus και Ixode ricinus) από την άνοιξη έως το φθινόπωρο, στην προφυλακτική χρήση αντιακαρεοκτόνων και στην προφυλακτική χρήση δοξυκυκλίνης ή τετρακυκλίνης κατά την επίσκεψη σε περιοχές ενδημικές για κρότωνες Ixodes scapularis, Ixodes pacificus και Ixode ricinus.

Πληροφορίες

Η Ehrlichia canis είναι ένα μικρό παράσιτο σε σχήμα ράβδου που μεταδίδεται από το καφέ τσιμπούρι του σκύλου, Rhipicephalus sanguineus. Το E. canis είναι η αιτία της κλασικής ερλιχίωσης στους σκύλους. Οι σκύλοι μπορεί να μολυνθούν από διάφορα είδη Ehrlichia, αλλά το πιο συνηθισμένο είδος που προκαλεί ερλιχίωση στους σκύλους είναι το E. canis.

Το E. canis είναι πλέον γνωστό ότι έχει εξαπλωθεί σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη, τη Νότια Αμερική, την Ασία και τη Μεσόγειο.

Τα μολυσμένα σκυλιά που δεν λαμβάνουν θεραπεία μπορεί να γίνουν ασυμπτωματικοί φορείς της νόσου για χρόνια και τελικά να πεθάνουν από μαζική αιμορραγία.

SDFS (2)
sdfs (1)

Συμπτώματα

Η μόλυνση από Ehrlichia canis σε σκύλους χωρίζεται σε 3 στάδια:

ΟΞΕΙΑ ΦΑΣΗ: Αυτή είναι γενικά μια πολύ ήπια φάση. Ο σκύλος θα είναι νωθρός, χωρίς τροφή και μπορεί να έχει διεσταλμένους λεμφαδένες. Μπορεί επίσης να υπάρχει πυρετός, αλλά σπάνια αυτή η φάση σκοτώνει έναν σκύλο. Οι περισσότεροι αποβάλλουν τον οργανισμό από μόνοι τους, αλλά κάποιοι θα περάσουν στην επόμενη φάση.

ΥΠΟΚΛΙΝΙΚΗ ΦΑΣΗ: Σε αυτή τη φάση, ο σκύλος φαίνεται φυσιολογικός. Ο οργανισμός έχει απομονωθεί στον σπλήνα και ουσιαστικά κρύβεται εκεί έξω.

ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΣΗ: Σε αυτή τη φάση ο σκύλος αρρωσταίνει ξανά. Έως και 60% των σκύλων που έχουν μολυνθεί με E. canis θα έχουν μη φυσιολογική αιμορραγία λόγω μειωμένου αριθμού αιμοπεταλίων. Μπορεί να εμφανιστεί βαθιά φλεγμονή στα μάτια που ονομάζεται «ραγοειδίτιδα» ως αποτέλεσμα της μακροχρόνιας ανοσοδιέγερσης. Μπορεί επίσης να παρατηρηθούν νευρολογικές επιδράσεις.

Διάγνωση και θεραπεία

Η οριστική διάγνωση της Ehrlichia canis απαιτεί απεικόνιση του μοριδίου εντός των μονοκυττάρων στην κυτταρολογία, ανίχνευση αντισωμάτων ορού E. canis με την έμμεση δοκιμασία αντισωμάτων ανοσοφθορισμού (IFA), ενίσχυση αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) ή/και στύπωση σε gel (Western immunoblotting).

Η βασική πρόληψη της ερλιχίωσης στους σκύλους είναι η καταπολέμηση των κροτώνων. Το φάρμακο εκλογής για τη θεραπεία όλων των μορφών ερλιχίωσης είναι η δοξυκυκλίνη για τουλάχιστον ένα μήνα. Θα πρέπει να υπάρχει δραματική κλινική βελτίωση εντός 24-48 ωρών από την έναρξη της θεραπείας σε σκύλους με οξεία φάση ή ήπια χρόνια φάση της νόσου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο αριθμός των αιμοπεταλίων αρχίζει να αυξάνεται και θα πρέπει να επανέλθει στο φυσιολογικό εντός 14 ημερών από την έναρξη της θεραπείας.

Μετά τη μόλυνση, είναι πιθανό να επαναμολυνθεί κανείς· η ανοσία δεν διαρκεί μετά από προηγούμενη μόλυνση.

Πρόληψη

Η καλύτερη πρόληψη της ερλιχίωσης είναι να διατηρείτε τους σκύλους απαλλαγμένους από τσιμπούρια. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει τον καθημερινό έλεγχο του δέρματος για τσιμπούρια και την αντιμετώπιση των σκύλων με αντιτσιμπούρια. Δεδομένου ότι τα τσιμπούρια μεταφέρουν άλλες καταστροφικές ασθένειες, όπως η νόσος του Lyme, η αναπλάσμωση και ο κηλιδώδης πυρετός των Βραχωδών Ορέων, είναι σημαντικό να διατηρείτε τους σκύλους απαλλαγμένους από τσιμπούρια.


  • Προηγούμενος:
  • Επόμενος:

  • Γράψτε το μήνυμά σας εδώ και στείλτε το σε εμάς